De afgelopen week moest ik telkens weer aan deze blog denken, en tot mijn schaamte heb ik ruim 4 jaar geen letter op papier gezet. Inmiddels is er in onze gezinssituatie wel een en ander verandert. Sinds oktober 2015 lopen hier namelijk 3 zonen rond in plaats van 2. We hebben ontzettend moeten wennen aan het hele 'we hebben weer een baby in huis-idee', maar nu hij de 1 gepasseerd is voelt het allemaal weer heel vertrouwd en zijn we weer gewend (al is het nu gewoon met nog wat meer herrie, rommel en wasgoed :)).
Nu de oudste langzaam richting de puberteit opschuift, merk ik dat mijn rol als moeder eigenlijk ook wat zou moeten veranderen. Was het eerst vooral grenzen aangeven, veel zuchten en brommen en en voordoen, het lijkt nu op te schuiven naar gesprekken over grenzen, zuchten en brommen en hopen dat alles wat je er al die tijd instopte er ook uitkomt. En soms word ik dan toch verrast door mijn kind. Soms zie ik een flitsje van de volwassen man die hij zou kunnen zijn, en tegelijk komt daar de angst voor de puberteit. Want eerlijk is eerlijk, ik zie er best een beetje tegenop. Ik hoor toch veel verhalen van collega-moeders over ruzies, brutaliteit en schelden. En dan denk ik, hoe ga ik (en hij) het ooit overleven? Gelukkig hoor ik wel verhalen over kinderen die de puberteit een soort vrolijk doorhuppelen. Ik was zelf ook een vrij gemakkelijke puber (de ergste dingen die ik deed waren een keer een nepneuspiercing nemen en een keer stiekum gaan stappen toen ik 16 was), ik moet er maar hopen dat ik die genen heb doorgegeven aan de kinderen.
Al teruglezen over mijn blog kom ik mijn dilemma over het thuisblijfmoederschap ook weer tegen. En verhip, het dilemma kwam het afgelopen jaar weer voorbij. Al een tijdje was daar weer die onvrede. Ik had het gevoel mij niet te ontwikkelen, alsof mijn hersenen stil stonden en ik niks presteerde. Ja, ik had net een kindje gekregen waar ik ontzettend druk mee was maar toch was die onvrede daar weer. Ik zal er eens een andere blog tegenaan gooien om uit de doeken te doen hoe ik mij daar overheen heb geworsteld.
maandag 30 januari 2017
dinsdag 26 november 2013
Balans
Bepaalde themas blijven terugkomen in mijn leven, herken je dat? Het zoeken naar balans is er voor mij zo eentje. Blijkbaar heb ik moeite met het zoeken naar balans. Ben ik dan iemand die snel doorslaat? Dat idee heb ik niet, ik krijg vaak genoeg te horen dat wij als gezin juist zo in balans lijken (en ook zijn). Waardoor voel ik mij dan wel vaak uit balans?
In de grote lijnen ben ik ook wel in balans. Mijn onbalans zit hem in de kleine dingen. Eerst dagen lang weinig energie hebben, vervolgens wat energie krijgen, het hele huis van top tot teen schoonmaken en dan weer een paar dagen weinig energie. Waarom kan ik niet gewoon elke dag een beetje doen? Wekenlang weinig met God bezig zijn, savonds wel bidden voor het slapengaan en dat was het wel, vervolgens een week lang continue bidden, zingen en in contact zijn. Na die week ben ik het eigenlijk zo zat om de hele dag zo ''geestelijk'' bezig te zijn waardoor ik de dagen erop weer terugzak naar 2 keer bidden op een dag. Waarom kan ik niet elke dag ''gewoon normaal'' doen? Gezond eten, soms heb ik weken dat ik elke dag vers brood heb, gezond zelfgemaakt avondeten en geen snoepjes of koekjes in huis heb. Vervolgens gaat het een dagje mis door onvoorziene omstandigheden, en gooi ik de handdoek in de ring. Waarom kan ik niet gewoon gematigd zijn?
Wat ziet hier achter, wat gaat er toch telkens mis bij mij? Is het mijn persoonlijkheid, ben ik te perfectionistische? Verdeel ik mijn energie niet goed? Of zijn mijn plannen te groots, denk ik teveel en doe ik te weinig? En welke rol spelen mijn hormonen hierin eigenlijk? Of is dit gewoon typische iets vrouwelijks en hoef ik mij totaal geen zorgen te maken? Er zitten ook wel voordelen aan, wegen die op tegen de nadelen?
Ik voel zon situatie trouwens nu ook op mijn blog aankomen. Eerst maanden niet bloggen, en vervolgens 5 bogs in een week eruit gooien.... thats me!
Chanoeka 2013!
Van 28 november tot 5 december vieren wij in ons huis Chanoeka. Het feest Chanoeka is al een behoorlijk oud feest, waarvan het onstaan beschreven staat in het apocriefe boek Makkabeeen. Chanoeka is geen feest wat beschreven word in Leviticus 23. Het is, net als het purimfeest uit het bijbelboek Esther, later ontstaan. Daarom word dit feest ook wel een halffeest genoemd. In Johannes 10:22-24 lezen we dat Jezus ook Chanoeka vierde, hierbij word een andere naam van het feest gebruikt namelijk ''Vernieuwingsfeest''. Het is dus een bijbels verantwoord feest. Voor ons is het hiermee ook een mooi tegenhanger voor de (nog weer later ontstane) door anderen gevierde December feesten.
In het jaar 164 voor Christus was er een griekse koning genaamd Antiochius die het judaisme wilde verbieden. Hij bracht varkens en afgodsbeelden in de tempel om zo de naam van God (Adonai) te ontheiligen. Het Joodse volk en haar manier van leven dreige ten onder te gaan aan het Hellinisme (griekse manier van leven), en er was een man genaamd Matthatias die dit niet wilde laten gebeuren. Met zijn gezin en mederstanders versloegen zij de grieken en heroverden Jeruzalem en de tempel terug. Deze opstand duurde 3 jaar. Om de tempel opnieuw te heiligen haalden ze alle varkens en afgodsbeelden de tempel uit.Wat een wonder! Dit gebeurde op de dag dat het Loofhuttenfeest begon, waarbij elke dag kaarsen aan gestoken worden, een feest wat 8 dagen duurt. Volgens joodse overlevering gebeurde er NOG een wonder. Vanwege het aansteken van de kaarsen hadden ze olie nodig, maar er was nog maar genoeg olie voor 1 dag. Toch konden van die olie de de kaarsen 8 dagen branden. De Makkabeeen (hamers) zagen dit ook als een wonder van God! Ze besloten het feest Chanoeka (herinwijding) te noemen. Hierbij word vanuit bijbels oogpunt dus de overwinning van de Makabeeen gevierd, en vanuit de joodse traditie ook ''het wonder van de olie''.
Voor het feest is er een speciale kandelaar met 9 armen, ''chanoekia'' genaamd. 8 op gelijke hoogte, en een 9e lager (of hoger). Deze negende word ''sjamasj'' genoemd (helper). Elke avond word er een kaarsje meer aangestoken, met behulp van de ''sjamash''. Totdat op de laatste dag alle kaarsen branden. In ons gezin hebben we er voor gekozen om na het aansteken van de kaarsen een cadeautje te geven, en om elke dag lekkere, zoete lekkernijen te eten om met elkaar te genieten. En te gedenken dat God wonderen doet!
De kinderen kijken dit jaar enorm uit naar Chanoeka. De kadootjes liggen al op zolder verstopt en opa en oma komen ook gezellig meevieren.
In het jaar 164 voor Christus was er een griekse koning genaamd Antiochius die het judaisme wilde verbieden. Hij bracht varkens en afgodsbeelden in de tempel om zo de naam van God (Adonai) te ontheiligen. Het Joodse volk en haar manier van leven dreige ten onder te gaan aan het Hellinisme (griekse manier van leven), en er was een man genaamd Matthatias die dit niet wilde laten gebeuren. Met zijn gezin en mederstanders versloegen zij de grieken en heroverden Jeruzalem en de tempel terug. Deze opstand duurde 3 jaar. Om de tempel opnieuw te heiligen haalden ze alle varkens en afgodsbeelden de tempel uit.Wat een wonder! Dit gebeurde op de dag dat het Loofhuttenfeest begon, waarbij elke dag kaarsen aan gestoken worden, een feest wat 8 dagen duurt. Volgens joodse overlevering gebeurde er NOG een wonder. Vanwege het aansteken van de kaarsen hadden ze olie nodig, maar er was nog maar genoeg olie voor 1 dag. Toch konden van die olie de de kaarsen 8 dagen branden. De Makkabeeen (hamers) zagen dit ook als een wonder van God! Ze besloten het feest Chanoeka (herinwijding) te noemen. Hierbij word vanuit bijbels oogpunt dus de overwinning van de Makabeeen gevierd, en vanuit de joodse traditie ook ''het wonder van de olie''.
Voor het feest is er een speciale kandelaar met 9 armen, ''chanoekia'' genaamd. 8 op gelijke hoogte, en een 9e lager (of hoger). Deze negende word ''sjamasj'' genoemd (helper). Elke avond word er een kaarsje meer aangestoken, met behulp van de ''sjamash''. Totdat op de laatste dag alle kaarsen branden. In ons gezin hebben we er voor gekozen om na het aansteken van de kaarsen een cadeautje te geven, en om elke dag lekkere, zoete lekkernijen te eten om met elkaar te genieten. En te gedenken dat God wonderen doet!
De kinderen kijken dit jaar enorm uit naar Chanoeka. De kadootjes liggen al op zolder verstopt en opa en oma komen ook gezellig meevieren.
donderdag 13 juni 2013
Gelukkig zijn het niet mijn woorden.....
In de afgelopen weken is er een paar keer tegen mij gezegd door vriendinnen dat ik wel ''extreem'' ben in hoe ik leef, maar wel op een positieve manier werd er dan achter aan gezegd. Ik denk dus dat ik het als een compliment mag opvatten. Het lijkt wel abnormaal om de bijbel te lezen, en vervolgens te doen wat er staat. De laatste weken word ik zelf ontzettend bepaald bij het thema ''vertrouwen op God''. De gelijkenis van de zaaier kwam voorbij, de gelijkenis van de wijze en de dwaze man die een huis bouwden, een prachtig nummer van Christian Verwoerd ( Als de berg Sion ).
Het lijkt alsof God weer bezig is mij iets te leren ;). Hij gaat weer een stapje verder. Niet diegene die het Woord horen, maar diegene die doen wat Hij zegt. Wie zijn vertrouwen op God stelt, komt niet bedrogen uit. Niet wankelen, maar blijven staan. En dan merk je dat het best moeilijk is om Gods Woord blindelings te vertrouwen. Want blijkbaar vinden veel mensen dat ''extreem''. En dat is lastig. Er komt strijd. En ernstig genoeg komt die strijd uit twee hoeken, zowel vanuit gelovigen als vanuit ongelovigen. Dan rest er voor mij maar 1 ding: vertrouwen op God, op Zijn zachte stem in mij. Die stem die fluistert: Volg mij.
Ben ik bereid om de consequenties te aanvaarden? Ben ik bereid helemaal alleen met mijn man en God te staan. Kan ik de strijd aan? Want een strijd, dat is het echt. Ik ben over het algemeen niet zo iemand die ''achter elke boom een boze geest ziet''. Maar de machten van de duisternis die trekken aan ons. ''god zit in jezelf'', ''ach, als jij denkt dat je zo moet leven moet je dat maar doen, als het voor jou maar goed voelt'', ''je moet jezelf ontwikkelen en verrijken'', ''wat geeft het dat de bron ergens fout van is, het is zo onschuldig'', ''God is liefde, dus speel het niet zo zwart-wit''. Deze zinnen hoor ik uit de monden van gelovigen en ongelovigen, ze hebben betrekking op bijvoorbeeld Yoga, tovenarij, wetteloosheid. En dan denk ik: zijn jullie aan het slapen??? Open je bijbel! Dan zul je lezen hoe God over deze dingen denkt, dan zul je lezen hoe God over lauwheid denkt! Als je lauw bent, spuugt God je uit (gelukkig zijn het niet mijn woorden ;))!
God verwacht van ons dat wij als gelovigen in Zijn Woord lezen, en doen wat erin staat. Ben jij bereid dit te doen, en de consequenties te aanvaarden? Ben je bereidt vriendschappen op te geven, uitgelachen te worden door mensen om je heen, alleen te staan op de school van je kinderen? Ben je bereidt om te lijden om Zijn Naam? Ik hoor je denken: nou, nou, je maakt het wel erg extreem..... Maar wat nu als er geen strijd is? Kan er dan overwinning zijn?
Vanmorgen nog op school, keek ik de duisternis recht in de ogen aan. En God daagde mij uit: wat doe jij? Vechten of vluchten? Je mond opentrekken, of je uit angst om afgewezen te worden stil houden? Durf jij voor Gods principes te gaan staan, ongeacht de kosten....?
''Vader, geeft U mij meer van Uw Liefde en Uw Geest. Ik verlang ernaar om niet lauw te zijn, maar om de angst om afwijzing uit te bannen en voor Uw principes te gaan staan. Wat het ook kost. Ik bid dat ik meer en meer een biddende en strijdende vrouw mag zijn! Dank U wel voor Uw bescherming! In Jezus'naam, amen!''
Ik eindig met dit confronterende nummer van Christian Verwoerd: Ben je Hem gehoorzaam? ''Als jij gelooft in Jezus naam, die redding bracht aan jou. Waarom brandt jouw hart dan niet, waarom is het zo lauw? Als antwoord op de redding die Hij jou geeft, wordt jij geacht te doen de wil van Hem die eeuwig leeft. ''
Het lijkt alsof God weer bezig is mij iets te leren ;). Hij gaat weer een stapje verder. Niet diegene die het Woord horen, maar diegene die doen wat Hij zegt. Wie zijn vertrouwen op God stelt, komt niet bedrogen uit. Niet wankelen, maar blijven staan. En dan merk je dat het best moeilijk is om Gods Woord blindelings te vertrouwen. Want blijkbaar vinden veel mensen dat ''extreem''. En dat is lastig. Er komt strijd. En ernstig genoeg komt die strijd uit twee hoeken, zowel vanuit gelovigen als vanuit ongelovigen. Dan rest er voor mij maar 1 ding: vertrouwen op God, op Zijn zachte stem in mij. Die stem die fluistert: Volg mij.
Ben ik bereid om de consequenties te aanvaarden? Ben ik bereid helemaal alleen met mijn man en God te staan. Kan ik de strijd aan? Want een strijd, dat is het echt. Ik ben over het algemeen niet zo iemand die ''achter elke boom een boze geest ziet''. Maar de machten van de duisternis die trekken aan ons. ''god zit in jezelf'', ''ach, als jij denkt dat je zo moet leven moet je dat maar doen, als het voor jou maar goed voelt'', ''je moet jezelf ontwikkelen en verrijken'', ''wat geeft het dat de bron ergens fout van is, het is zo onschuldig'', ''God is liefde, dus speel het niet zo zwart-wit''. Deze zinnen hoor ik uit de monden van gelovigen en ongelovigen, ze hebben betrekking op bijvoorbeeld Yoga, tovenarij, wetteloosheid. En dan denk ik: zijn jullie aan het slapen??? Open je bijbel! Dan zul je lezen hoe God over deze dingen denkt, dan zul je lezen hoe God over lauwheid denkt! Als je lauw bent, spuugt God je uit (gelukkig zijn het niet mijn woorden ;))!
God verwacht van ons dat wij als gelovigen in Zijn Woord lezen, en doen wat erin staat. Ben jij bereid dit te doen, en de consequenties te aanvaarden? Ben je bereidt vriendschappen op te geven, uitgelachen te worden door mensen om je heen, alleen te staan op de school van je kinderen? Ben je bereidt om te lijden om Zijn Naam? Ik hoor je denken: nou, nou, je maakt het wel erg extreem..... Maar wat nu als er geen strijd is? Kan er dan overwinning zijn?
Vanmorgen nog op school, keek ik de duisternis recht in de ogen aan. En God daagde mij uit: wat doe jij? Vechten of vluchten? Je mond opentrekken, of je uit angst om afgewezen te worden stil houden? Durf jij voor Gods principes te gaan staan, ongeacht de kosten....?
''Vader, geeft U mij meer van Uw Liefde en Uw Geest. Ik verlang ernaar om niet lauw te zijn, maar om de angst om afwijzing uit te bannen en voor Uw principes te gaan staan. Wat het ook kost. Ik bid dat ik meer en meer een biddende en strijdende vrouw mag zijn! Dank U wel voor Uw bescherming! In Jezus'naam, amen!''
Ik eindig met dit confronterende nummer van Christian Verwoerd: Ben je Hem gehoorzaam? ''Als jij gelooft in Jezus naam, die redding bracht aan jou. Waarom brandt jouw hart dan niet, waarom is het zo lauw? Als antwoord op de redding die Hij jou geeft, wordt jij geacht te doen de wil van Hem die eeuwig leeft. ''
maandag 15 april 2013
Hineni!
Afgelopen vrijdag was ik bij een concert van Paul Wilbur, in Zwolle. Al meteen bij binnenkomst in de zaal was het duidelijk: hier is iets bijzonders aan de hand. Ik weet niet of je dat wel eens hebt? Soms kan je ergens binnenlopen, het kan zijn in een kerk, een bidstond of gewoon iemands huis, en dan voel je het: Hij is hier! Je voelt het, maar je weet het ook gewoon. De avond was ook geweldig, Paul zong geweldige nummers en vertelde ons persoonlijke dingen uit zijn leven.
Een van de dingen die bij mij zijn blijven hangen vertelde hij naar aanleiding van zijn nieuwste nummer ''Song off the beautifull bride''. Een geweldig lied over de bruid van Yeshua (Jezus), waar wij als gelovigen uit de volkeren ook deel van uit mogen maken. Het ging over onze hartshouding naar God en naar mensen toe. Hineni betekend: ''hier ben ik''. Ik moest denken aan het verhaal van de kleine Samuel, die door God geroepen word. Na 2 keer te hebben gedacht dat het Eli was die hem riep, vertelde Eli dat hij de 3e keer dat hij geroepen werd zou moeten zeggen: Spreek Heer, hier ben ik, Uw dienstknecht luistert.'' Vervolgens begon God hem allerlei zaken te vertellen die in Zijn hart leefden!
En natuurlijk dacht ik toen aan mijn eigen hartshouding. Hoe vaak versta ik God stem? Dat vind ik al een hele uitdaging..... En als ik Hem versta, als ik hoor dat Hij mij roept, wat zeg ik dat terug? Zeg ik dan: ''ik heb nu geen stille tijd God, even niet, vanavond om 20.00 uur weer'' of ''roept U mij om naar Afrika te gaan, daar heb ik dus mooi geen zin in!'' of zeg ik ''Hineni''! Hier ben ik!
In het verhaal is het de oude Eli die Samuel verteld wat hij mag zeggen als hij geroepen word, hoe zijn hartshouding mag zijn. Ik vind dat prachtig, het is de oudere generatie die het de nieuwe generatie leert. Eli had misschien ook kunnen zeggen: ''kom maar even bij mij liggen, als Hij je dan roept zal ik wel even met Hem praten jij bent ook nog zo jong''. Of hij had ook boos kunnen worden en kunnen zeggen: ''waarom maak je mij potverdorie nu al voor de 2e keer wakker, ik wil je nu niet meer horen!'' Maar nee, ook hij heeft een dienstbare houding naar Samuel toe en leert hem hoe zijn hart naar God toe mag zijn.
Soms mis ik in mijn omgeving weleens een Eli. Een (geestelijk) ouder iemand die mij leert hoe ik met God kan leven, hoe ik Zijn stem kan verstaan. Iemand die mij daarin kan meenemen Ik hoop dat dit gemis mij er niet van zal weerhouden om mijn kinderen mee te nemen in mijn leven met God. Dat ik ze mag leren hoe ze Gods stem kunnen verstaan, en hoe ze daar dan op mogen reageren.
Vader, wilt U mij een hart vol dienstbaarheid naar U en naar mensen toe geven. Dat ik meer en meer mag verlangen naar het verstaan, en het gehoorzamen van Uw roepstem. Hineni! Amen.
Een van de dingen die bij mij zijn blijven hangen vertelde hij naar aanleiding van zijn nieuwste nummer ''Song off the beautifull bride''. Een geweldig lied over de bruid van Yeshua (Jezus), waar wij als gelovigen uit de volkeren ook deel van uit mogen maken. Het ging over onze hartshouding naar God en naar mensen toe. Hineni betekend: ''hier ben ik''. Ik moest denken aan het verhaal van de kleine Samuel, die door God geroepen word. Na 2 keer te hebben gedacht dat het Eli was die hem riep, vertelde Eli dat hij de 3e keer dat hij geroepen werd zou moeten zeggen: Spreek Heer, hier ben ik, Uw dienstknecht luistert.'' Vervolgens begon God hem allerlei zaken te vertellen die in Zijn hart leefden!
En natuurlijk dacht ik toen aan mijn eigen hartshouding. Hoe vaak versta ik God stem? Dat vind ik al een hele uitdaging..... En als ik Hem versta, als ik hoor dat Hij mij roept, wat zeg ik dat terug? Zeg ik dan: ''ik heb nu geen stille tijd God, even niet, vanavond om 20.00 uur weer'' of ''roept U mij om naar Afrika te gaan, daar heb ik dus mooi geen zin in!'' of zeg ik ''Hineni''! Hier ben ik!
In het verhaal is het de oude Eli die Samuel verteld wat hij mag zeggen als hij geroepen word, hoe zijn hartshouding mag zijn. Ik vind dat prachtig, het is de oudere generatie die het de nieuwe generatie leert. Eli had misschien ook kunnen zeggen: ''kom maar even bij mij liggen, als Hij je dan roept zal ik wel even met Hem praten jij bent ook nog zo jong''. Of hij had ook boos kunnen worden en kunnen zeggen: ''waarom maak je mij potverdorie nu al voor de 2e keer wakker, ik wil je nu niet meer horen!'' Maar nee, ook hij heeft een dienstbare houding naar Samuel toe en leert hem hoe zijn hart naar God toe mag zijn.
Soms mis ik in mijn omgeving weleens een Eli. Een (geestelijk) ouder iemand die mij leert hoe ik met God kan leven, hoe ik Zijn stem kan verstaan. Iemand die mij daarin kan meenemen Ik hoop dat dit gemis mij er niet van zal weerhouden om mijn kinderen mee te nemen in mijn leven met God. Dat ik ze mag leren hoe ze Gods stem kunnen verstaan, en hoe ze daar dan op mogen reageren.
Vader, wilt U mij een hart vol dienstbaarheid naar U en naar mensen toe geven. Dat ik meer en meer mag verlangen naar het verstaan, en het gehoorzamen van Uw roepstem. Hineni! Amen.
woensdag 27 maart 2013
Gastblog: Ongezuurde brodenfeest in het hier en nu!
We zitten in de week van de ongezuurde broden. Al het gist is het huis uit. Zoals we het gist uit onze huizen opruimen zo is het ook onze bedoeling om het gist (de zonde) uit ons geestelijke huis te verwijderen. Tijdens het opruimen van het gist is goed om stil te staan bij de geestelijke betekenis. Hoe zit het met ons leven? Zijn we bereid om daadwerkelijk onze zonden op te ruimen?
Sommige zonden zijn gemakkelijker om niet te doen dan andere zonden. Een zonde als moord is voor velen niet zo moeilijk om na te laten. Maar de "kleinere" zonden zoals liegen en roddelen zijn vaak lastiger. Toch is het de bedoeling om deze te verwijderen. We dienen ongezuurd te zijn, want ons Pesachlam is geslacht. (1. Kor. 5:7-8). Laten we daarom Feestvieren met ongezuurde broden.
Sommige zonden zijn gemakkelijker om niet te doen dan andere zonden. Een zonde als moord is voor velen niet zo moeilijk om na te laten. Maar de "kleinere" zonden zoals liegen en roddelen zijn vaak lastiger. Toch is het de bedoeling om deze te verwijderen. We dienen ongezuurd te zijn, want ons Pesachlam is geslacht. (1. Kor. 5:7-8). Laten we daarom Feestvieren met ongezuurde broden.
God vraagt ons om een Heilig leven te leiden. Petrus leert ons dat we Heilig moeten zijn, want onze God is Heilig. Deze woorden citeert Petrus rechtstreeks uit de TeNaCh, waar ze in direct verband staan met Gods Thora, Sabbat, voedselwetten etc.. God wil dat wij Zijn Woord leven. Dit vraagt om volledige toewijding aan God. We kunnen niet slechts een klein stukje nemen van God. Of Yeshua slechts voor een gedeelte volgen! Nee, zoals het Pesachlam in zijn geheel klaargemaakt werd met kop, poten en ingewanden, zo dienen wij Yeshua in zijn geheel te accepteren.
Het leven met Yeshua en het gehoorzaam zijn aan God en Zijn geboden gaat met vallen en opstaan. Ook al falen we regelmatig, zo niet dagelijks, we mogen vertrouwen op onze redding. God heeft ons Zijn Heilige Geest geschonken die ons leidt op de weg. De Geest overwint onze oude natuur en in overeenstemming met de Geest mogen we weten dat de Thora niet meer de kracht heeft om de zonde in ons op te wekken. Hoewel dit niet het gebrek is van de Thora, want zij is Heilig, Puur en Goed, maar dit is het gebrek van onze 'oude natuur'. De Geest schenkt ons de mogelijkheid om dit 'verlangen' te overwinnen (Rom. 7:5-14). De Geest overtuigt ons en staat ons bij dat we niet blijven hangen bij een onherstelbaar schuldgevoel door het falen bij het gehoorzamen aan God (Rom. 7:15-25). De vloek van de Thora (de sancties, straffen etc.) is opgeheven omdat Yeshua voor ons een vloek is geworden. (Gal. 3:13). Er is geen veroordeling meer voor wie gelooft in het verlossende bloed van het Lam (Rom. 8:1-4).
Wij wensen u een gezegend Pesach en ongezuurde broden Feest. Dat de Eeuwige u zegent en u laat zien waar u vergeten bent het gist op te ruimen.
Bron: https://www.facebook.com/CPMNL
Het leven met Yeshua en het gehoorzaam zijn aan God en Zijn geboden gaat met vallen en opstaan. Ook al falen we regelmatig, zo niet dagelijks, we mogen vertrouwen op onze redding. God heeft ons Zijn Heilige Geest geschonken die ons leidt op de weg. De Geest overwint onze oude natuur en in overeenstemming met de Geest mogen we weten dat de Thora niet meer de kracht heeft om de zonde in ons op te wekken. Hoewel dit niet het gebrek is van de Thora, want zij is Heilig, Puur en Goed, maar dit is het gebrek van onze 'oude natuur'. De Geest schenkt ons de mogelijkheid om dit 'verlangen' te overwinnen (Rom. 7:5-14). De Geest overtuigt ons en staat ons bij dat we niet blijven hangen bij een onherstelbaar schuldgevoel door het falen bij het gehoorzamen aan God (Rom. 7:15-25). De vloek van de Thora (de sancties, straffen etc.) is opgeheven omdat Yeshua voor ons een vloek is geworden. (Gal. 3:13). Er is geen veroordeling meer voor wie gelooft in het verlossende bloed van het Lam (Rom. 8:1-4).
Wij wensen u een gezegend Pesach en ongezuurde broden Feest. Dat de Eeuwige u zegent en u laat zien waar u vergeten bent het gist op te ruimen.
Bron: https://www.facebook.com/CPMNL
Pesach
Op maandag 25 maart vieren we met ons gezin Pesach (letterlijk betekend dit 'overslaan'), het eerste feest van de 3 voorjaarsfeesten en daarmee ook het eerste feest uit Gods jaarlijkse feestcyclus. Het volk van Israel vierde Pesach, voordat God Zijn feesten aan het volk in bewaring gaf. Je zal verbaasd zijn over hoe Gods verlossingsplan in dit feest naar voren komt.
We lezen over de eerste Pesach viering in Exodus 12. Wat is er aan de hand? Het volk van Israel staat op het punt uit de slavernij in Egypte gevoerd te worden door God en door de hand van Mozes. De Farao wil hen niet laten gaan, en dan zal de tiende plaag voltrokken worden: het doden van alle eerstgeborenen. Vreselijk. Om Zijn volk te beschermen geeft God hen een opdracht. Elk gezin moet een gaaf, eenjarig schaap slachten. Het bloed van het lam (!), moeten ze smeren aan de deurposten van hun huizen. Dal zal de verschrikking van de dood hun huis voorbijgaan, overslaan. Het bloed van het lam redt hen van de dood.... is dat niet prachtig?! Meteen daarop aansluitend vertrekt het volk Israel uit Egypte, bevrijdt van de slavernij. Het gaat niet zonder slag of stoot, maar ze zijn VRIJ! Wat een wonder.
Weet je wat ik nu zo mooi vind? Laten we gaan naar Lukas 22. ''De dag der ongezuurde broden kwam, waarop het Pascha moest geslacht worden. 8 En Hij zond Petrus en Johannes uit, zeggende: Gaat heen, maakt het Pascha voor ons gereed, opdat wij het kunnen eten. 9 En zij zeiden tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij het gereed maken? 10 Hij zeide tot hen: Zie, wanneer gij de stad inkomt, zal u een man tegenkomen, die een kruik water draagt. Volgt Hem in het huis, dat hij binnengaat, 11 en zegt dan tot de heer van dat huis: De Meester zegt u: Waar is het vertrek, waar Ik met mijn discipelen het Pascha kan eten? 12 En hij zal u een grote bovenzaal wijzen, van alles voorzien: maakt het daar gereed. 13 En zij gingen heen en vonden het zoals Hij hun gezegd had, en zij maakten het Pascha gereed.''
Wat zou dan zijn, ''het Pascha gereed maken''? Veel mensen dat Jezus bezig was om een nieuwe instelling te maken, namelijk van ''het laatste avondmaal''. Maar er is iets anders aan de hand, laten we kijken naar wat het jodendom hiermee aanvangt. Er is met Pesach een speciale maaltijd. Als we gaan kijken naar de joodse tradities bij dit feest komen we uit bij ''de sedermaaltijd''. Dit is een liturgische maaltijd waarbij allerlei eetbare zaken op de sederschotel liggen. Met deze symbolen, verhalen, en het drinken van 4 glazen wijn gedenken de joden de verlossing en bevrijding van het volk Israel uit Egypte. Ze gebruiken hierbij een haggada, wat eigenlijk ''orde van dienst betekend''. Het is een echte maaltijd om met je gezin te vieren, de kinderen spelen een rol in de haggada en er word gezongen, gegeten en gedronken. Op de wijze zoals beschreven in Exodus 12, dus haastig en met de ellebogen op tafel.
Als we teruggaan naar Lukas, kunnen we met zekerheid vaststellen dat Jezus de sedermaaltijd ging vieren met Zijn discipelen. Ze moesten een lam regelen, er worden meerdere glazen wijn gedronken, het was de avond van Pesach en het perfecte Pesachlam was klaar om geslacht te worden. Jezus vierde deze maaltijd in de avond voor de avond dat het lam geslacht werd, tijdens de avondschemering.
Tijdens de sedermaaltijd worden er vier bekers wijn of druivensap gedronken.
1e beker: Uitleiding uit Egypte.
2e beker Redding van de slavernij.
3e beker: Verlossing van de zonden
4e beker: Aanneming van Zijn volk tot zonen en dochters.
De vierde beker drinkt Hij niet! Lukas 22: 18 Want ik zeg jullie: vanaf nu zal ik niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok tot het koninkrijk van God gekomen is. Jezus zal de laatste beker drinken met Zijn volk op de bruiloft van het lam (Jesaja 25:6 en Psalm 23:5).
In de avond van het vieren van de Sedermaaltijd is Jezus verraden, beschimpt en mishandeld.
Eigenlijk volgt meteen op het vieren van Pesach, in de avondschemering, het Ongezuurde brodenfeest. Daar wil ik de volgende keer op in gaan.
We lezen over de eerste Pesach viering in Exodus 12. Wat is er aan de hand? Het volk van Israel staat op het punt uit de slavernij in Egypte gevoerd te worden door God en door de hand van Mozes. De Farao wil hen niet laten gaan, en dan zal de tiende plaag voltrokken worden: het doden van alle eerstgeborenen. Vreselijk. Om Zijn volk te beschermen geeft God hen een opdracht. Elk gezin moet een gaaf, eenjarig schaap slachten. Het bloed van het lam (!), moeten ze smeren aan de deurposten van hun huizen. Dal zal de verschrikking van de dood hun huis voorbijgaan, overslaan. Het bloed van het lam redt hen van de dood.... is dat niet prachtig?! Meteen daarop aansluitend vertrekt het volk Israel uit Egypte, bevrijdt van de slavernij. Het gaat niet zonder slag of stoot, maar ze zijn VRIJ! Wat een wonder.
Weet je wat ik nu zo mooi vind? Laten we gaan naar Lukas 22. ''De dag der ongezuurde broden kwam, waarop het Pascha moest geslacht worden. 8 En Hij zond Petrus en Johannes uit, zeggende: Gaat heen, maakt het Pascha voor ons gereed, opdat wij het kunnen eten. 9 En zij zeiden tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij het gereed maken? 10 Hij zeide tot hen: Zie, wanneer gij de stad inkomt, zal u een man tegenkomen, die een kruik water draagt. Volgt Hem in het huis, dat hij binnengaat, 11 en zegt dan tot de heer van dat huis: De Meester zegt u: Waar is het vertrek, waar Ik met mijn discipelen het Pascha kan eten? 12 En hij zal u een grote bovenzaal wijzen, van alles voorzien: maakt het daar gereed. 13 En zij gingen heen en vonden het zoals Hij hun gezegd had, en zij maakten het Pascha gereed.''
Wat zou dan zijn, ''het Pascha gereed maken''? Veel mensen dat Jezus bezig was om een nieuwe instelling te maken, namelijk van ''het laatste avondmaal''. Maar er is iets anders aan de hand, laten we kijken naar wat het jodendom hiermee aanvangt. Er is met Pesach een speciale maaltijd. Als we gaan kijken naar de joodse tradities bij dit feest komen we uit bij ''de sedermaaltijd''. Dit is een liturgische maaltijd waarbij allerlei eetbare zaken op de sederschotel liggen. Met deze symbolen, verhalen, en het drinken van 4 glazen wijn gedenken de joden de verlossing en bevrijding van het volk Israel uit Egypte. Ze gebruiken hierbij een haggada, wat eigenlijk ''orde van dienst betekend''. Het is een echte maaltijd om met je gezin te vieren, de kinderen spelen een rol in de haggada en er word gezongen, gegeten en gedronken. Op de wijze zoals beschreven in Exodus 12, dus haastig en met de ellebogen op tafel.
Als we teruggaan naar Lukas, kunnen we met zekerheid vaststellen dat Jezus de sedermaaltijd ging vieren met Zijn discipelen. Ze moesten een lam regelen, er worden meerdere glazen wijn gedronken, het was de avond van Pesach en het perfecte Pesachlam was klaar om geslacht te worden. Jezus vierde deze maaltijd in de avond voor de avond dat het lam geslacht werd, tijdens de avondschemering.
Tijdens de sedermaaltijd worden er vier bekers wijn of druivensap gedronken.
1e beker: Uitleiding uit Egypte.
2e beker Redding van de slavernij.
3e beker: Verlossing van de zonden
4e beker: Aanneming van Zijn volk tot zonen en dochters.
De vierde beker drinkt Hij niet! Lukas 22: 18 Want ik zeg jullie: vanaf nu zal ik niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok tot het koninkrijk van God gekomen is. Jezus zal de laatste beker drinken met Zijn volk op de bruiloft van het lam (Jesaja 25:6 en Psalm 23:5).
In de avond van het vieren van de Sedermaaltijd is Jezus verraden, beschimpt en mishandeld.
Eigenlijk volgt meteen op het vieren van Pesach, in de avondschemering, het Ongezuurde brodenfeest. Daar wil ik de volgende keer op in gaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)